Advent - Eduard Kingman: Processie

Eduardo Kingman: Processie

Kom, Heer Jezus, kom

door Victoria Emily Jones

Een van de beroemdste kunstenaars van Ecuador, Eduardo Kingman, legde zich toe op uitbeelding van de armoede en het gezwoeg van inheemse volken in zijn land en daarbuiten. Pittoreske taferelen verruilde hij voor sociaal realisme; hij liet werkende mannen en vrouwen zien in uitgeputte, wachtende, smartelijke of smekende houdingen. Ter vergroting van de emotionele expressie gebruikte hij vaak de handen en accentueerde die met anatomische vervormingen. Ze zijn altijd ruw en knokig.

Op deze afbeeldingen zien we handen die biddend samenkomen, een bedelnap omklemmen en een kaars vasthouden. Ze vormen een passende illustratie voor het refrein ‘Kom, Heer Jezus, kom.’ In ons verlangen naar het openbaar worden van Christus’ heerlijkheid roepen en smeken wij om Jezus’ komst en wachten we in het duister.

Een traditionele schriftlezing voor Advent is de gelijkenis van de tien maagden uit Matteüs 25:1-13. Jezus vertelde die gelijkenis om zijn discipelen te leren gereed te zijn voor zijn wederkomst:

Dan zal het met het koninkrijk van de hemel zijn als met tien meisjes die hun olielampen hadden gepakt en erop uittrokken, de bruidegom tegemoet. Vijf van hen waren dwaas, de andere vijf waren wijs. De dwaze meisjes hadden wel hun lampen gepakt, maar geen extra olie. De wijze meisjes hadden behalve hun lampen ook olie in kruiken bij zich. Omdat de bruidegom op zich liet wachten, werden ze allemaal slaperig en dommelden ze in. Midden in de nacht klonk er luid geroep: “Daar is de bruidegom! Kom, ga hem tegemoet.” Dat wekte de meisjes en ze brachten hun olielampen in orde. De dwaze meisjes zeiden tegen de wijze: “Geef ons wat van jullie olie, want onze lampen gaan al uit.” De wijze meisjes antwoordden: “Nee, straks is er nog te weinig voor ons en jullie samen. Zoek liever een verkoper en koop zelf olie.” Terwijl zij op olie uit waren, arriveerde de bruidegom, en zij die klaarstonden gingen met hem naar binnen voor het bruiloftsfeest, waarna de deur gesloten werd. Enige tijd later kwamen ook de andere meisjes. Ze riepen: “Heer, laat ons binnen!” Maar hij antwoordde: “Ik ken jullie werkelijk niet.” Wees dus waakzaam, want jullie weten niet op welke dag en op welk tijdstip hij komt.

De in het blauw gehulde vrouw van Kingmans Processie zou een van de wijze meisjes uit deze gelijkenis kunnen zijn. Zij staat met een grote voorraad kaarsen klaar in het middernachtelijk duister, wachtend op de terugkomst van de bruidegom. Wanneer hij komt, zal ze zich naar zijn huis begeven om daar een geweldig huwelijksfeest mee te vieren.

Ook de andere twee Kingmanfiguren sluiten aan bij waar we tijdens Advent mee bezig zijn. We roepen met open mond en smeken om Gods nabijheid. Met lege schalen bidden we om de volheid die alleen hij kan brengen. De vrouw links slaat haar ogen vol verwachting op naar de hemel; de andere slaat ze neer, als uiting van nederigheid of misschien van vermoeidheid als gevolg van het steeds maar vragen.

In zijn gedicht ‘Christ’s Nativity’ belicht Henry Vaughan onze geestelijke behoeftigheid en roept hij Christus op om onze harten en levens binnen te komen:

         I would I had in my best part
         Fit rooms for thee! or that my heart
         Were so clean as
         Thy manger was!
         But I am all filth, and obscene;
         Yet, if thou wilt, thou canst make clean.

         Sweet Jesu! will then. Let no more
         This leper haunt and soil thy door!
         Cure him, ease him,
         O release him!
         And let once more, by mystic birth,
         The Lord of life be born in earth.

Hoe donker ook ons leven, laten we steeds volharden in ons ‘O kom, Heer Jezus, kom.’ Laten we onze lamp van hoop helder laten branden, onze lege kom ophouden en blijven bidden dat Christus in ons en in de hele wereld wonen mag.

*******

Deze meditatie maakt deel uit van het in 2016 gepubliceerde Adventboekje Come, Lord Jesus, Come, dat gratis beschikbaar is op ArtandTheology.org. Met toestemming overgenomen.

Eduardo Kingman: Processie, 1968, olie op doek

Eduardo Kingman: Gebed, 1956, olie op doek

Eduardo Kingman: zonder titel, 1965, olie op doek

Eduardo Kingman (1913-1997) was een Ecuadoriaanse schilder die in zijn werk met gestileerde vormen en krachtige kleuren de bewoners van zijn land in beeld bracht. Hij was een bekend maatschappelijk activist en een uitgesproken sociaalbewogen schrijver. Zijn werk getuigt van een diepgaande betrokkenheid bij het lot van de inheemse volken in de hedendaagse Eduadoriaanse samenleving. Hij werd op 13 februari 1913 geboren in Loja en studeerde aan de Escuela de Bellas Artes in Quito, de hoofdstad van Ecuador. Daarna ging hij naar de Verenigde Staten en studeerde aan het San Francisco Arts Institute. Zijn loopbaan vond een hoogtepunt in een solo-expositie bij de Verenigde Naties in New York. Kingman overleed op 27 november 1997 in Quito.

Victoria Emily Jones woont in de Verenigde Staten in de regio Baltimore, waar zij werkt als freelance redacteur. Zij blogt op ArtandTheology.org over manieren waarop kunst een nieuwe omgang met de Bijbel kan stimuleren. Zij is bestuurslid van de Eliot Society en kunstcurator voor het Daily Prayer Project. Zij heeft meegewerkt aan de Visual Commentary on Scripture en aan de Encyclopedia of the Bible and Its Reception. Volg haar op Instagram (@art_and_theology), Twitter (@artandtheology) and Facebook. 

ArtWay beeldmeditatie eerste Advent, 2021