Werken met textiel - Jackie Howard

Jackie Howard: werken met textiel

Mijn werk is geworteld in de rijkdom van de natuur en het leven in de Geest. Het is mijn uiting van dank voor het fantastische geschenk dat leven heet. In mijn doeken reflecteer ik de   majesteit, veelkleurigheid en schoonheid die ik in de schepping zie. De liefde voor stoffen erfde ik van mijn moeder; vroege herinneringen voeren terug naar ouderwetse winkels met hoog opgetaste rollen stof, paradijzen waar kleurige dromen als vanzelf ontstonden. 

Via expressieworkshops met dans en muziek (een andere liefde) heb ik lange tijd danskleding, vaandels en banieren ontworpen. Op zoek naar diepgang en meer vrijheid ontstond rond 2003 mijn eerste vrije werk: Trees, textiele schilderijen van bomen. De seizoenen vormen daarbij een rode draad: de stadia van bloei en verval, geïnspireerd door met name de Psalmen en Profeten.

  Opgetild, textiel, synthetisch papier, acryl, vlies. 

Ons leven kent soms een moeilijk begin – een begin wat al het andere beïnvloedt. De realiteit van het overleven als zwakke in een harde maatschappij, hard als de blauwe rotswand die de achtergrond vormt van dit doek. Middenin die droogte geeft God verkwikking, zoals we lezen in het verhaal van Mozes: ‘Hij sloeg de rots open en er vloeide water….een rivier in uitgedroogd land. Hij laafde hen met honing uit de Rots.’ Als in een baarmoeder ligt de mens, overgegeven, rustend… de koraalrode warme liefde van de Eeuwige als armen om haar heen. Lichtgeel/wit licht symboliseert de aanwezigheid van God. Vanuit het centrum banen licht en bruisend water de weg naar verlossing.

  Time is Running Out, tyvek, tule, organza, acryl, swarovski kristal. 

Duisternis zover het oog reikt. Een donker en kleurloos vacuüm, met hier en daar veegjes licht: sterrenstelsels. Een stille wereld, kouder dan de dood. En toch zweeft ergens in die uitgestrekte leegte, een blauwe parel, onze broze planeet. Een oase van kleur, geluid en leven, omspoeld door de koude duisternis van het heelal, maar gekoesterd door de warmte van de zon. Een wereld waar vlinders fladderen en kinderen spelen. Niet toevallig, maar gewild, geliefd. Met maan, zon en sterren zette de Allerhoogste de tijd in werking zoals wij die kennen. Maar met alle geweld en onrecht kun je je afvragen: hoeveel tijd hebben we nog? 

Mijn werk moet spreken, blij maken, ontroeren. In een wereld vol twijfels, moeite en lijden, streef ik ernaar een moment van vrede, meditatie en schoonheid te creëren.