Voor Willem Jan Otten zijn geloof en filosofie vanzelfsprekende onderwerpen voor zijn gedichten. Zijn poëzie is een verkenning van het wonderlijke in het alledaagse. Aan zijn beschouwingen over literatuur, moraal en geloof dankte hij de P.C. Hooft-prijs 2014. De eerste gedichten van Otten waren miniaturen van - bijvoorbeeld - manke katten, wind, schaarse woorden, dwaalgasten, zandstralen. Maar in de langere gedichten, zoals De eend en Het paard d'amour nam hij de tijd om overtuigingen en levensopvattingen te vangen in de avonturen van een eend en een paard. Zijn laatste bundels proberen christelijke en klassieke thema's te overdenken op een serieuze wijze, maar zonder de lichte toon van zijn vroege werk te verliezen. Zelf schreef hij dat poëzie overleeft door zich stil te houden, door 'niet volledig begrijpelijk te zijn, geen sociale veranderingen te beïnvloeden, niemand tot last te zijn'. Poëzie kan afwachten. (https://www.kb.nl/themas/nederlandse-poezie/moderne-nederlandse-dichters/willem-jan-otten)