William Blake

William Blake (1757-1827) was een veelzijdig man met een zeer originele verbeelding. Hij had een complexe geest en zou zeker met het volgende citaat van Ralph Waldo Emerson (1803-1882) hebben ingestemd: ‘Een dwaze consequentheid komt voort uit de angst van kleine geesten en wordt aanbeden door kleine politici en filosofen en godgeleerden. Met consequentheid heeft een grote ziel simpelweg niets van doen.’ Vanaf zijn vierde jaar had hij krachtige, soms angstwekkende visioenen. Op zijn tiende jaar wist hij dat hij schilder wilde worden en op zijn twaalfde begon hij poëzie te schrijven. Op veertienjarige leeftijd ging hij in de leer bij de graficus James Basire. Deze liet hem schetsen en tekeningen maken van Westminster Abbey en andere oude kerken in Londen. In die tijd onderging hij de invloed van de gotiek. Toen hij 21 was, werd hij toegelaten tot de Royal Academy. Hij wilde echter meer zijn dan alleen graficus en verzette zich bovendien tegen de heersende conventionele kunstopvattingen. Ook ontwikkelde hij een grote waardering voor de Bijbel, vooral als literair werk, maar ook als bron van waarheid. Blake boog echter voor geen enkel gezag, ook voor dat van de Bijbel niet. Zijn geschreven en geschilderde werken bevatten daarom zowel diep inzicht in de Bijbel alsook een veelheid aan verwarring.Hoewel zijn mystieke inslag leidde tot met veel symboliek beladen en vaak duister werk, waarin hij een eigen mythologie ontwikkelde, verscheen in 1789 zijn Songs of Innocence met eenvoudige lyrische gedichten. In 1794 werd hier in een heruitgave Songs of Experience aan toegevoegd. Zijn belangrijkste prozawerk met gravures The Marriage of Heaven and Hell ontstond in 1790. In dit werk uit zich zijn verlangen naar vrijheid. De erin opgenomen Proverbs of Hell bevatten een beknopte weergave van zijn levens- en kunstbeschouwing. Zijn revolutionaire ideeën verwoordde hij in The French Revolution (1791), America (1793) en Visions of the Daughters of Albion (1793). In zijn latere werken als Milton (1804-1808) en Jerusalem (1804-1820) maakte zijn wanhoop plaats voor een filosofie die hoop ontwaart in liefde en vergeving.