Max Beckmann

Max Beckmann (1884-1950) kan worden beschouwd als de belangrijkste Duitse schilder van de twin­tigste eeuw. Hij zocht dekking tegen fascisme en oorlog in Amsterdam alvorens naar de Verenigde Staten te verhuizen, waar hij de laatste jaren van zijn leven doorbracht. Hij werkte daar als kunstdocent in St. Louis en New York City, waar hij dit schilderij maakte. Beckmann werd in de lutherse kerk gedoopt maar behoorde niet tot een officiële geloofsrichting. Wel onderzocht hij diepe filosofische, theologische en metafysische vragen in al zijn werk. Veel van zijn late werken, zoals het onderhavige, zijn van retrospectieve aard. De kunstenaar reflecteert daarin op jeugdervaringen en op traumatische ervaringen van oorlog, verlies en ontheemding. De vermoeide melancholie van de man ver van huis is treffend als uiting van een kunstenaar in den vreemde, 65 jaar oud, slechts een jaar voor zijn dood.