Karl Schmidt-Rottluff

Karl Schmidt-Rottluff (1884 – 1976) gaat in 1905 architectuur studeren aan de Technische Hogeschool van Dresden. Het is tevens het jaar, waarin hij samen met Ernst Ludwig Kirchner, Erich Heckel en Fritz Bleyl de kunstenaarsgroep Die Brücke opricht. Dankzij Schmidt-Rottluff wordt ook kunstenaar Emil Nolde lid van Die Brücke in 1906. Aanvankelijk schildert Schmidt-Rottluff in een aan het pointillisme verwante stijl, maar vanaf 1910, onder indruk gekomen van het fauvisme, gaat hij schilderen in grote ritmisch geordende vlakken en felle kleuren, waarbij hij in het gebruik van kleurcontrasten verder durft te gaan dan de andere leden van Die Brücke. Voor de Eerste Wereldoorlog schildert hij vooral landschappen en naakten. De vorm van deze naakten wordt door de kunstenaar mede geïnspireerd op houten beelden van Afrikaanse volksstammen. De figuren in zijn schilderijen krijgen door een continu proces van vereenvoudiging haast een kubistisch karakter. Tijdens de Eerste Wereldoorlog vecht Schmidt-Rottluff als soldaat in Litouwen en Rusland. Door de oorlogservaring verandert de thematiek van zijn werk. Van 1916 tot 1919 maakt hij houtsneden met een religieus thema. Het werk van de kunstenaar ontwikkelt zich steeds meer in de richting van pure abstracte kunst. Het nationaalsocialistische regime van Hitler Duitsland maakt het de kunstenaar moeilijk en hij verkiest de eenzaamheid in een klein afgelegen plaatsje aan de Oostzee. In 1937 wordt zijn werk 'entartet' verklaard. Ruim 600 van zijn werken worden uit de Duitse musea verwijderd en in beslag genomen. Het wordt hem in 1941 zelfs verboden om nog langer te schilderen. Na de Tweede Wereldoorlog werkt hij van 1947 tot 1955 als docent aan de Kunsthogeschool van Berlijn. Halverwege de jaren zestig schenkt hij 74 van zijn werken aan de stad Berlijn. In 1967 wordt het Brücke Museum te Berlijn geopend, mede op initiatief van Schmidt-Rottluff.