Hansa (Hans Versteeg) maakt vanaf de eeuwwisseling een snelle ontwikkeling door. Als veelzijdig ontwerper neemt het vrije werk een steeds belangrijkere plaats in, aanvankelijk in de vorm van fotografie maar in de jaren 10 volgt een ook voor hem onverwachte stap naar schilderkunst in olieverf. In korte tijd heeft hij zich ontwikkeld tot een schilder met een zeer groot talent voor stofuitdrukking, vergelijkbaar met de meesters uit de 17de eeuw waaronder Gerard ter Borch. Hansa vindt zijn onderwerpen echter in de eigentijdse wereld van de 21e eeuw zoals blijkt uit onder meer zijn bloemstillevens verpakt in cellofaan. Zijn schilderijen, die vaak neigen naar het hyperrealisme, kenmerken zich door een spel van sprankelende en soms contrasterende kleuren, licht, reflectie, beweging en een fotografische benadering van de afgebeelde objecten door deze te verscherpen of juist te vervagen. Hierdoor ontstaat een focus effect dat in de schilderkunst slechts zelden is toegepast. De schilderijen stralen een ingetogen rust en sereniteit uit, waardoor de intimiteit van het kunstwerk gewaarborgd wordt. Dat is volgens Hansa waar een geslaagd kunstwerk aan moet voldoen: het herbergen van intimiteit en het vinden van de perfecte balans tussen het emotionele en het rationele. drs. Diana P.T. Kostman, kunsthistorica