Caspar David Friedrich (1774-1840) werd geboren in Greifswald bij de Oostzee als de zesde zoon van een zeepzieder. Hij was een Duits schilder en tekenaar uit de periode van de Romantiek. Hij zakt in 1787 door het ijs bij het schaatsen en wordt gered door zijn broer, die daarbij verdrinkt. Het blijft een levenslang trauma. Van 1794-1798 studeert Friedrich aan de Academie van Kopenhagen. In1798 gaat hij naar Dresden en verblijft daar de rest van zijn leven, vanaf 1824 als professor aan de Academie van Dresden. In 1835 raakt hij na een beroerte gedeeltelijk verlamd. Na zijn dood in 1840 wordt hij spoedig vergeten, maar aan het begin van de 20e eeuw herontdekt. Hij was bevriend met Goethe en Novalis.