Barnett Newman

Barnett Newman (1905 – 1970), pseudoniem voor Baruch Newman (zijn ouders waren Joods-Poolse immigranten), wordt met zijn color field paintings gerekend tot de belangrijkste vertegenwoordigers van het Amerikaanse Abstract Expressionisme, net als Mark Rothko, Jackson Pollock en Willem de Kooning. Hij was de eerste die op een dergelijk groot formaat schilderde. Newman ontwikkelde zijn stijl in de loop van zijn carrière vanuit het surrealisme. In eerste instantie werden zijn color field paintings, waarmee hij in de jaren ’40 begon, niet goed ontvangen. Later werd zijn grote invloed op navolgende generaties erkend en werd hij gezien als een van de belangrijkste 20ste-eeuwse Amerikaanse kunstenaars. Overigens maakte de kunstenaar er zelf bezwaar tegen als hij werd gelieerd aan een gevestigde groep of schilderstijl. Zijn gevarieerde oeuvre, dat niet alleen uit schilderijen maar ook uit tekeningen, prenten, beeldhouwwerken en zelfs een architectonisch model bestaat, gaat enerzijds over kleur en ruimte, maar anderzijds vooral over betekenis. Soms verwees Newman zelf naar zijn stijl als ‘abstracte uitdrukking’ of het ‘abstract sublieme’. In het algemeen gaat Newmans kunst over de ervaring van het voor het werk staan. De ervaring die hij de kijker wilde meegeven die dicht op het werk ging staan, was een overweldigende fysieke en emotionele ervaring van het eigen zelf en de eigen plaats in het universum. In zijn boek The Sublime Is Now schrijft Newman over zijn visie op schoonheid en dat die niet het oogmerk van de kunst moet zijn. Daarentegen heeft kunst de taak om grootse, liefst metafysische, ervaringen teweeg te brengen.