Arnulf Rainer

Arnulf Rainer (Baden, Oostenrijk, 1929) werd aanvankelijk beïnvloed door het surrealisme. Toen hij kennis maakte met de l'art informel, ontstonden er voor het eerst abstracte vormen in zijn werk. Vanwege geldgebrek begon hij over het werk van anderen heen te schilderen. Hieruit ontstonden de 'Reduktionen', een serie werken bestaande uit monochrome zwarte vlakken met geometrisch afgebakende stukken wit, de eerste Übermalungen. In 1953 ontmoette hij in Wenen Otto Mauer, een priester die het jaar daarna Galerie St. Stephan oprichtte en een belangrijke inspirator voor hem werd. Rainer experimenteerde in de jaren ’60 met verschillende soorten frames, rond, rechthoekig, maar ook kruisvormig. Daarnaast begon hij te schilderen onder invloed van drugs en alcohol en werkte hij samen met mensen met een geestelijke beperking. Hierdoor geïnspireerd maakte hij foto's van zichzelf in een foto-automaat op een station. Daarin experimenteerde hij met zijn mimiek in de vorm van grimassen, die hij vervolgens bewerkte met oliepastel, de 'Face Farces'. Rainers werk werd over de hele wereld in toonaangevende musea geëxposeerd en was vertegenwoordigd op de 11de São Paulo Art Biennial, Documenta 5 (1972), 6 (1977) en 7 (1982) en de Biennale van Venetië (1978). (Bron: http://www.arnulf-rainer-museum.at/en/arnulf-rainer/ )