Jona in de walvis - Stephanie Pogue

Jona

Daar zit hij dan. In zijn eentje opgesloten in de buik van een groot griezelig zeebeest. Deze prachtige kleurenets van de zwarte Amerikaanse kunstenares Stephanie Pogue geeft Jona’s angst en schrik treffend weer. Herkenbaar ook, want in deze tijd van lockdown is de link met vandaag snel gelegd: de duistere dreiging, de woeste golven, de om hulp schreeuwende armen en vooral de met rood gevaar gevulde binnenkamer. Drie dagen en drie nachten, staat in de bijbeltekst, is Jona in de greep van zijn innerlijke chaos. Angst, paniek, eenzaamheid, claustrofobie overspoelen hem. Alles in hem verzet zich tegen zijn onverwachtse situatie, net zoals wij blind om ons heen grijpen naar de informatieoverdaad en de digitale overkill. En toen, pas toen, begon hij te bidden. Eindelijk richt hij zich tot het juiste adres, legt hij zijn wanhoop bij God neer, hervindt zijn vertrouwen en komt tot rust. Zie de mens. En zie onze God, die weergegeven als de zon (linksonder) niet van zijn zij is geweken.

Marleen Hengelaar-Rookmaaker

Staphanie Pogue, Jonah in the Whale, 1972