Keijzer, Maarten

Maarten Keijzer

Maarten Keijzer (1966) is beeldend kunstenaar en werkt ook als vakdocent beeldende vorming in het basisonderwijs. Hij heeft de opleiding Schilderen en Tekenen gedaan aan de Hogeschool voor de Kunsten in Kampen. Zijn werk bestaat uit schilderijen, tekeningen, foto’s en muurschilderingen in opdracht. Zijn atelier is te vinden in Zwolle, zijn werk is te zien op http://www.maartenkeijzer.net.

Over zijn werk als kunstenaar zegt hij: 

Ik beweeg mij als ik schilder en teken rond de vragen: Waar ben ik? Hoe ervaar ik de ruimte? Kenmerkend hierbij is dat ik mijn aandacht richt op overgangsgebieden in de ruimte om ons heen en op landschappelijke veranderingsprocessen. 

Overgangsgebieden zijn bijvoorbeeld de rivieroevers en stadsranden. Het gaat mij om de spanning tussen land en water, tussen de stad en de landschappelijke ruimte, tussen een binnenwereld en een buitenwereld. Wat gebeurt er als het ene gebied met zijn specifieke ruimtebeleving overgaat in het andere gebied? 

Nieuwe Merwede, 2013

Landschappelijke veranderingsprocessen zien we voortdurend plaatsvinden. Soms pijnlijk duidelijk als een nieuw bedrijventerreinen oud cultuurlandschap verdringt. Ik ben vooral geïnteresseerd in het omgekeerde proces, in het proces waar een samenhang uiteenvalt en een nieuwe samenhang (organisch) tot stand komt. Zulke processen vind ik op plekken die buiten de aandacht van de samenleving zijn komen te liggen. Waar de verwaarlozing en de tand des tijds zichtbaar zijn en waar de natuur zijn gang kan gaan. Ik vind deze plekken vooral in overgangsgebieden, zoals de randen van de stad. 

In dit vaak wat desolate landschap zoek ik naar overblijfselen van menselijke activiteiten. Gebouwen, bruggen en schepen, vaak verlaten, uitgerangeerd, in verval, in een toestand waarin de mens niet aanwezig is, maar waar menselijk handelen nog als een verre echo naklinkt.

Bij de grens, 2014

In mijn tekeningen verken ik de landschappelijke ruimte en zoek ik naar het karakteristieke. De schilderijen zijn een meer abstracte vertaling van dezelfde thema’s. Ze staan losser van de realiteit. De objecten die afgebeeld zijn, hebben vaak hun functie en betekenis verloren. Wat ervan overgebleven is, zijn hun vormen. Het “hier en nu” van weleer, is opgegaan in de lange adem van de tijd. 

Dit nodigt ons uit naar de ruimte met de objecten te kijken met andere ogen, los van de tijdgeest. Er kan een nieuwe verbinding ontstaan tussen de mens en zijn omgeving, tussen menselijk ontwerp en de wereld van het natuurlijke. Stilstaan bij veranderingsprocessen geeft ons de gelegenheid om telkens opnieuw na te denken over deze nieuwe verbinding en onderzoekend bezig te zijn met de vragen: waar ben ik en hoe ga ik mij verhouden tot mijn omgeving?

Sporen II, 2016

Gezicht op Dordrecht, 2010