Grady van den Bosch

Grady van den Bosch

Achtergrond
Van huis uit ben ik autodidact beeldend kunstenaar. Pas vanaf 2009 heb ik tijdens de studie master Kunsteducatie aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten een professionele artistieke scholing gehad, met als docent kunstenaar Henk Schut.

Ik ben in 1966 geboren op de Veluwe, in Ermelo. Mijn hele leven heeft beeldende kunst een rol gespeeld; als kind zat ik altijd te tekenen. Voor mijn vak ben ik docent muziek geworden en heb ik de opleiding Schoolmuziek aan het Hilversums Conservatorium gedaan. Daarna heb ik lesgegeven in het primair, het voortgezet en het hoger (Opleiding Docent Muziek, Conservatorium van Amsterdam) onderwijs. Ook heb ik jarenlang koren geleid: kinderkoren, gospelkoren en cantorij. In de loop van de jaren is steeds het beeldende latent aanwezig geweest; ik tekende en fotografeerde. En inmiddels had ik ook een grote liefde gekregen voor kunst- en cultuurgeschiedenis. De kunstwereld zat vol inspirerende voorbeelden. Ik weet nog dat ik als een blok viel voor het schilderij van Willem de Kooning: Rozevingerige dageraad bij Louis Point. Ik was 19 jaar. In 1999 heb ik mijn beeldende kant serieus opgepakt op de zomeracademie van de CNV Kunstenbond. In eerste instantie schilderen, maar enkele jaren later kwam ik op het spoor van het ‘symbolisch fotograferen’, een zelfbedachte term. In 2008 maakte ik werk bij het CNV-jaarthema Opstanding en had ik het gevoel dat ik mijn discipline had gevonden. Ik ging ook exposeren.

Concept, inhoud en werkproces
Ik maak veel foto’s op bouwplaatsen. Daar zie ik a.h.w. spontaan ontstane installaties, waarin ik een (christelijke) symboliek herken. Ik bewerk de foto’s licht om de symboliek te versterken. Zo versterk ik bijvoorbeeld het contrast of zet de foto in negatief. Ik voeg niets toe en haal niets weg. Wel snijd ik soms bij om bij het verhaal te komen. Licht en donker spelen vaak een grote rol, waarbij het licht verwijst naar het al-aanwezige Licht van Christus. Naast fotograferen ben ik video’s gaan maken en soms installaties. Mijn werk is vaak conceptueel: ik ga uit van een idee en geef dat vorm, bijvoorbeeld bij de installatie Ik heb dorst. Maar soms ontstaat eerst het beeld en komt daar een gedachte bij, zoals bij Heaven says hi. Het kan ook samen opgaan: ik ga op zoek naar beelden bij een thema en het beeld inspireert me dan weer, zoals bij het drieluik Wake gemaakt bij het thema ‘Miserere Nobis’. Je kunt mijn werkproces omschrijven als het maken van beeldende notities. Dit is letterlijk het geval met fotograferen. Dat doe ik vaak met mijn mobiele telefoon en regelmatig ontstaat daar werk uit.

Mijn werk is vaak geïnspireerd door mijn christelijke geloof, maar soms ook gewoon door wat ik mooi of boeiend vind. Zo heb ik een fotoserie over de straat gemaakt, o.a. over patronen op het wegdek.

De laatste jaren heeft schilderen ook weer meer de aandacht gekregen. Ik ben o.a. bezig gegaan met het thema ‘kruizen en ‘crucifix’. Soms ontleen ik de vorm van een werk aan de middeleeuwse christelijke iconografie, zoals bij Annunciatie. Mijn schilderwerk heeft een flinke boost gekregen door schilderlessen bij Irene van den Bos.

In mijn masterstudie kwam ik in aanraking met interdisciplinaire kunst, iets dat goed bij me paste. Ik was al bezig op drie fronten: muziek, beeldende kunst en poëzie. O.l.v. docent Henk Schut, zelf interdisciplinair kunstenaar, mocht ik ervaren hoe het is om te werken aan een kunstproject waarbij werd samengewerkt tussen studenten met een verschillende kunstachtergronden. Zoals het samengaan van dans, theater, beeldende kunst en muziek. Ik maak zelf ook interdisciplinair werk, bijvoorbeeld poëzie met beeldend werk.

In mijn werk zoek ik steeds naar een combinatie van esthetiek en inhoud. Beide zijn drijfveren en maken dat ik steeds weer kunst moet maken. Voor mij zit creëren in de schepping ingebakken en is deel van mijn hele wezen.

Crucifix, acryl en houtskool op papier, ca 30 x 30

Annunciatie, acryl en plakband op doek, 50 x 70

Wake, fotografie print op canvas, drieluik, 100 x 120 per deel.

Het licht staat hier voor Christus’ aanwezigheid. Zonder iets van je te vragen lijdt hij met je mee. En lijdt zelfs plaatsvervangend. Het werk kan ook worden gelezen als Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Paaszondag.

Heaven says hi. Foto genomen op de NDSM-werf in Amsterdam bij het thema Hemel en Aarde.

Ik heb dorst, installatie

Dertien flessen, waarvan elf met een briefje waarop de tekst “Ik heb dorst”. Ze doen denken aan aangespoelde flessen met een hulpvraag. In een van de flessen zit azijn en een sponsje. In de laatste open fles zit water. De elf flessen met het briefje staan voor de mens, en meer in het bijzonder voor de elf discipelen. De fles met azijn staat voor het lijden van Christus, zijn kruiswoord “Ik heb dorst”, wanneer hij een spons met azijn krijgt toegereikt, en voor de 12e discipel, Judas. De open fles met water staat voor Jezus. Hij is het Levende Water waaraan wij ons kunnen laven. De opstelling van de flessen is vergelijkbaar met die van het Laatste Avondmaal.

Voor meer werk, zie mijn website: www.gradyvandenbosch.nl.