Gootjes-Klamer, Ludie

Ludie Gootjes-Klamer

Voor mij is het zichtbare het geheim van het onzichtbare. Gisteravond toen de bomen achter ons huis werden beschenen door de ondergaande zon. Ze zette nog net de achterkant van de bladeren in vlam. Het felle kopergeel dat achter het donkere groen straalde is voor mij een teken van Gods trouw en glorie. Even staat de tijd stil en voel je eeuwigheid. Het waarnemen van bijzondere dingen zet me aan het nadenken over de betekenis ervan. Het kan me verwarren maar ook troosten.

Mijn persoonlijke verwarring of verwondering over wat ik zie, dat wil ik ook aan anderen laten zien. Omdat het licht altijd in beweging is, zien we dingen steeds in een ander licht. Door te schilderen wat ik denk, zie of voel maak ik verbinding tussen mijn hoofd en mijn hart.

 
Eerbetoon aan een gewoon meisje, 2015, acryl op doek en katoendraad, 60 x 80 cm

                      Vader vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen, 2014, acryl op doek, wol, 70 x 90 cm

Ik probeer met eenvoudige middelen een krachtig beeld te maken. Daarbij is kleur belangrijk voor de sfeer en de emotie. De vorm wordt vaak door een duidelijke contourlijn zichtbaar. Het ritme van de penseelstreek en de structuur van de materialen zorgen voor een levendig oppervlak en wisselende kleurbeleving. Woorden die ik vind passen bij mijn werkproces zijn: experimenteel, onderzoekend, beweeglijk. Voor de schilderijen worden verschillende stoffen gebruikt als drager. De verf gedraagt zich anders als het opgebracht wordt op wol, katoen of linnen. Daardoor ontstaan kleurbewegingen en structuren.

 
Mij dorst, 2014, acryl op doek, glas, hout, 70 x 90 cm

Voor ruimtelijk werk combineer ik ook verschillende materialen. De diverse materialen hebben een eigen taal. Door ze te combineren versterken ze het beeld.

Er zit altijd een denkproces achter een werk. Maar die gedachten vormen niet een letterlijk verhaal. Het is meer een zoekend proces van associatieve gedachten, die verbonden worden met mijn gevoel en die in materiaal hun vorm en kleur krijgen. Eigenlijk onderzoek ik mijn eigen denken en gevoelens om ze te kunnen uitdrukken. Vrij, experimenterend, onderzoekend, beschouwend, reflecterend en makend komt het tevoorschijn. Soms met figuratieve elementen maar nooit zo realistisch dat het geen ruimte meer geeft voor de verbeelding van de kijker. Het werk moet gedachten, gevoelens, herinneringen “oproepen” of losmaken bij de kijker.

In Florence zag ik de schildering van Masaccio over de verdrijving van Adam en Eva uit het paradijs. Die zichtbare schrik, schuldgevoelens en schaamte van Adam en Eva! Dat schilderij raakte me: die grote schrik zit immers ook in mij. 

 
Schrik, 2010, acryl op doek, 70 x 90 cm

Het schilderij heeft me geïnspireerd om deze schrik ook zelf te verbeelden. Ik vind het waardevol om deze schaduwkant van het mens-zijn goed te leren kennen, omdat je van daaruit Gods redding en nabijheid als een enorm geschenk kunt ontvangen.

****

Ludie Gootjes-Klamer is beeldend kunstenaar, Master of Education in Arts en docente beeldende kunst aan VIAA (voorheen Gereformeerde Hogeschool Zwolle). Op basis van kunstwerken van christen-kunstenaars die hangen of tentoongesteld zijn in de hogeschool houdt ze een weblog bij. Je vindt er informatie over de relatie tussen kunst en geloof en een model voor geloofsgesprekken bij beeldende kunst. Alle kunstwerken van VIAA en achtergrondinformatie worden er geplaatst.  Weblog: http://www.kunstengeloofsgesprekken.blogspot.nl.