ArtWay

De veertigdagentijd herinnert mij eraan dat ik niet vast hoef te zitten in oude patronen van denken en handelen. Vernieuwing is mogelijk.

Kunstenaars

Alvarez, Claudia - BM - Steve Scott

 Claudia Alvarez: Vallend touw van de stilte

 

Waar werelden samenvloeien: de kunst van Claudia Alvarez

door Steve Scott

De Cubaans-Amerikaanse theoloog Alenjandro Garcia-Rivera baseerde zijn esthetica op het ‘aanzien geven aan het kleine en geringe’ dat Maria noemt in het lied dat zij zong na de aankondiging van de geboorte van Jezus door de engel. De kunst van Claudia Alvarez kan naar mijn mening verstaan worden binnen dit esthetische kader.

Claudia stelt al geruime tijd haar tekeningen, schilderijen en mixed media installaties ten toon. Haar tentoonstellingen in musea en galeries, alleen of in groepsverband, hebben niet alleen de belangstelling voor haar werk doen groeien, maar er is bovendien sprake van een groeiend aantal  positieve kritieken.

Daar wil ik mijn eigen ‘amen’ en een paar opmerkingen aan toevoegen. Ik heb Claudia’s werk sinds haar studententijd in de 1990’s van dichtbij of veraf gevolgd. Ik heb met haar van gedachten gewisseld over haar werk met kinderen en patiënten in een ziekenhuis. Ook vertelde ze mij over haar familie en Mexicaans-Amerikaanse achtergrond. Ik heb kunnen observeren hoe ze deze verschillende componenten samensmeedt in haar werk. Ze beeldt vaak kinderen af.

 

Het beeld van het kind is voor Claudia een plek waar werelden samenvloeien. Haar sierlijk getekende, geschilderde of gebeeldhouwde kinderen spreken vanuit een wereld waarin zij zichzelf zien als helden en wrekers, almachtig en wijs. Ze laten dit uitkomen in hun kleding: een super-herokostuum, een worsteloutfit of een sweatshirt met capuchon. Of we zien hen wapens dragen voor het gevecht dat ze hopen te leveren of de wraak die ze willen nemen. Soms vechten ze met elkaar. Of we zien eenzame kinderen, broos en breekbaar. Ze lijken naar iets op zoek. Ze zien er verloren uit.

We kijken naar deze beelden vanuit de wereld van volwassenen. Afbeeldingen van kinderen zijn vaak projecties van onze eigen nostalgie naar een verloren onschuld. Of kinderen worden geromanticeerd in Victoriaanse foto’s, geëroticeerd in Aziatische bordelen of uitgebuit in fabrieken. Claudia’s werk laat ons zien dat we hierbij uit het oog verliezen dat deze kinderen zelf ook dromen hebben. Sommige van deze dromen zijn vredig en zonnig, andere onrustig en duister. Claudia’s beelden zijn welsprekend in hun understatement. Ze geeft kinderen weer als mensen en niet als politieke statements of punten voor een preek.

 

We menen de naïviteit van Claudia’s kinderen te begrijpen, hun kwetsbaarheid, de onwerkelijkheid van hun ambities en ideeën over zichzelf. We krimpen ineen als we nadenken over hun machtsaspiraties, hun verlangen naar wraak. Waar zouden ze deze waarden geleerd hebben? Waaraan schrijven we de duistere randen van hun lichaamstaal toe? En wat moeten we met de verschrikkelijke gevolgen van de dingen die deze kinderen nastreven? We voelen aan dat deze boze kinderen geen idee hebben waar ze zichzelf mee inlaten. Onze bezorgdheid voedt ons beeld van hun kwetsbaarheid.

In onze wereld van opgepoetste digitale perfectie lijken deze kunstwerken met hun fijne lijnen, onbeholpen gebaren, ruwe afwerking en gedempte kleuren te fluisteren in plaats van te schreeuwen om onze aandacht. In onze wereld van wereldwijde social networking lijken deze kinderen te hongeren en dorsten naar een ander soort verbinding.

*******

Claudia Alvarez: Vallend touw van de stilte, 2011, installatie.

Claudia AlvarezEl Chupon 3, 2010, beschilderde keramiek.

Claudia AlvarezVolver, 2010, beschilderde keramiek.

Claudia Alvarez studeerde kunst aan de University of California-Davis en de California School of Art in San Francisco en behaalde haar MFA in 2003. Ze heeft tentoongesteld in de VS, Canada en Europa en was artist in residence in Mexico, Zwitserland, Frankrijk en China. Haar website is www.claudiaalvarez.org.

Hier bespreekt ze haar eigen werk: http://www.youtube.com/watch?v=vyPr9L1LTC0

Steve Scott (MA Global Leadership Fuller Seminary 2009) is directeur van of CANA (Christian Artist Networking Association). Hij doceert aan de kunstafdeling van de William Jessup University, Rocklin, California. Zijn twee boeken over kunsttheorie zijn Crying for a Vision enLike a House on Fire. Zijn meest recente cd is Emotional Tourist: A Steve Scott Retrospective. Zie http://cana-arts.blogspot.nl

ArtWay beeldmeditatie 1 september 2013